Εις αρραβώναν κοινωνίαν

Έφτασε λοιπόν και για εμένα ο καιρός να σοβαρευτώ.
Βρήκα επιτέλους μια σοβαρή γυναίκα και αποφασίσαμε από κοινού να περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας τουγκέδερ.
Ναι!
Εγώ ήμουν από αυτούς που δεν ήθελαν να ακούσουν για επισημοποιήσεις ούτε για δείγμα.
Ήμουν από αυτούς που άκουγαν για γάμους και ξερνούσαν ματωμένες σερβιέτες.
Ήμουν από αυτούς που έβγαζαν λέπια στο πέος όταν έβλεπαν βέρες αρραβώνων.
Ήμουν από αυτούς δεν ήθελε κανένα πάρε δώσε με τα πεθερικά του. Η μόνη πρόσκληση που ήθελα να δέχομαι πάντα από αυτούς ήταν η πρόσκληση για την ιερή εκείνη στιγμή που θα έμπαιναν στο χώμα.
Ίσως επειδή ποτέ δεν είχε βρεθεί η κατάλληλη,αυτή που θα μου άλλαζε τη κοσμοκεντρική μου φιλοσοφία,η ιδανική. Με λίγα λόγια αυτή που θα με αγαπούσε.
Η αλήθεια είναι ότι νιώθω τύψεις για το αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα (5 ns) που μου πήρε να της απαντήσω ναι στη πρόταση που μου έκανε (οk μη κοροϊδεύετε,την πρόταση γάμου θα την κάνω εγώ).Θα της το ανταποδώσω κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον.